عقد حواله

عقد حواله حواله به عنوان یکی از عقود معین در قانون مدنی و عبارت از عقدی است که به موجب آن طلب شخصی از ذمه مدیون به ذمه شخص ثالثی منتقل می‌گردد. مدیون را محیل، طلبکار را محتال و شخص ثالث را محال علیه می گویند. به موجب حواله دِین محیل به محتال، به شخص ثالث، یعنی محال علیه انتقال می‌یابد. بنابراین اثر حواله به مانند عقد ضمان انتقال دین است. در این باره ماده ۷۳۰ قانون مدنی مقرر می دارد، پس از تحقق حواله ذمه محیل به مانند عقد ضمان از دینی که حواله داده بری و اختلاس...